माझे काव्यधन

वास्तवाचे कटुत्व
आयुष्याच्या विस्कटलेपणावर वैतागलेली ती
घरातील कानाकोपरा आवरावा तशी मनाला आवरते
कोनड्यात अस्ताव्यस्त कपडे
सगळीकडे मुलांनी पसरलेली पुस्तके
कागदाचे कपडे आवरता आवरता नाकी नऊ येतातच,
तशीच ती मनाच्या कानाकोपऱ्यातील कचरा आवरते
पुन्हा पुन्हा आणि वैतागतेही
पुन्हा पुन्हा एक कोपरा आवरून झाला की पुन्हा दुसरा
असे सतत सुरूच असते
तिचे आवरणे आणि मुलांचे पुन्हा केर कचरा करणे
तद्वतच मनातील सुप्त आशा इच्छा आकांक्षांचो कोनाडे
ती आवरतेच आहे, कित्येक दशके
मनांचा पसारा, मनाचा आवारा
कोणतीच गोष्ट व्यवस्थित राहत नाही,
तेव्हा ती कातावते पुन्हा पुन्हा दोष देते स्वतःलाच
आयुष्य म्हणजे तडजोड
हे तिला ठावून असूनही तिचे वैतागणे सुरूच दशकानुदशके,
मागे वळून पाहताना ती दचकते क्षणभर,
कुठे आहे? कुठे आहे, ते स्वप्नांचे आयुष्य?
एकच भोवती सत्य वास्तवाचे कटुत्व!

- प्रकाश रामचंद्र क्षीरसागर,
ताळगाव, गोवा