उरात तराणे

उरात तराणे

कावळ्यांची हूल
पाऊस चाहूल
परी झाले गुल
पाणी कसे?
कसे भोवताली
शिशिराचे गाणे
उरात तराणे
गात कोणी
कोणी आठवावी
विहिरीची खोली
पाण्याने भरलेली
कदाकाळी


वारा
त्या कळीचे फूल होता
मंद वारा वाहतो
अन्‌ फूल झाल्यावरी
तो तिला का टाळतो
गंधवेणा साहताना
हा किनारा ओलावतो
वाळूंनाही तेव्हा का
लाटांचा मोह होतो
ऊर्जा नभाच्या कडेतून
अशी ही प्रवते
कुठे तो सूर्य
प्रसन्न होऊन उगवतो

प्रकाश क्षीरसागर