गझल - दु:ख साचले

कुणा कुणास सांगते मनात दु:ख साचले

नयन मूक बोलले उरात दु:ख साचले

फुलात कोवळा तुरा किती दिमाख दावतो

कुठे कळे फळासही तळात दु:ख साचले

मनूस हाव बघ सुटे उगाच भुईस खोदतो

झरे मुकाट थांबता जलात दु:ख साचले

वधू नवीन घरी रमे पतीस प्रेम देतसे

सखीस आठवू कशी क्षणात दु:ख साचले

सतावते रात्र ही मनात याद दाटते

मनास जाच होत अन् तनात दु:ख साचले

#. सागर प्रकाश

प्रकाश रामचंद्र क्षीरसागर